NON TODOS VIVEN COMO
NÓS
Na aula de 6º curso, a raíz do estudo, durante a celebración
do Día da Muller, da figura da activista xordana Asma Khader, pensamos que
podería ser moi convinte ampliar esta experiencia abarcando diferentes lugares
do mundo. Temos a sorte que Sandrine, a nai dun dos nosos compañeiros (Mario),
é colaboradora internacional con diferentes ONGs desenvolvendo a súa faceta en diversos
países como Colombia, Bangla Desh, Nigeria, Costa de Marfil, Congo, Rwanda,…
Partindo desta situación, que mellor que pedir a Sandrine que nos acompañara no
cole para falarnos de como viven as mulleres e as nenas e nenos nestes territorios.
Así, o 24 de marzo, Sandrine chegou a primeira hora ao
colexio cargada de experiencias e imaxes que ilustraban a situación na que, por
desgraza vive a gran maioria de nenas e nenos que viven neses países. Moita da
información que nos deu Sandrine foi moi impactante para nós. Dificilmente
poderemos esquecernos do rostro de tristeza de moitos nenos da nosa idade
portando fusís entre as súas mans, unha nena tamén da nosa idade que estaba
embarazada asistindo ás clases debaixo dunha árbore no medio da sábana, os
nenos marcados nas súas pernas con cicatrices como se fai aquí cos cabalos nos
curros de Galicia,a Universidade de Goma (Capital da República do Congo) que
máis ben parecía as ruínas dunha nave industrial abandonada… incluso nos
comentou como moitos dos nenos que saian nas fotografías foran raptados ás suas
familias para pertenecer ás guerrillas e mesmo obrigados a matar á súa nai e ao
seu pai. Xa o sabiamos, pero ela nos confirmou como as mulleres e nenas eran
obrigadas a casarse con homes moito maiores que elas e sen coñecelos
previamente e como moitas eran maltratadas a través de abusos físicos e sexuais.
Ao igual que Asma Khader, Sandrine opina que o mellor que podía pasar para
solucionar esta situación era mellorar a educación nestas comunidades.
Moitísimas grazas Sandrine.
Por outro lado , enterámosnos que un tío dunha alumna
do colexio era delegado da ONG Entreculturas. Despois de falar con él,
concertamos una actividade na que nos ía
plantexar experiencias para entender de mellor xeito o que está acontecendo
nestes últimos anos en Siria. A nosa gran sorpresa fo cando, ao chegar o día da
actividade, Jose (o delegado de Entreculturas) apareceu acompañado doutra
persoa. Tratábase de Foad Alawi, médico de orixe siria que leva varios anos
afincado en Galicia. Para nós, foi toso un luxo coñecer a realidade dese país
en boca de Foad, xa que nos relatou a vida en Siria a través de testimonios
recollidos dos seus familiares e amigos que, a día de hoxe, siguen residindo na
cidade de Alepo. Tivemos oportunidade de ver algún video no que se recollía as
vivencias dunha nena durante o proceso de fuxida do seu país
relatando a crudeza de vivir fuxida do seu país vagando dun
lugar a outro sin entender como chegou a esa situación, puidemos ver
fotografías da cidade de Alepo antes do inicio da guerra (víase una cidade como
pode ser hoxe Vigo, coas súas grandes rúas, os seus bonitos edificios, luxosos
hoteis,… ) comparándoas con fotografías das mesmas localizacións tomadas a día
de hoxe nas que mesmo se observan barricadas nas rúas feitas con tres autobuses
colocados verticalmente e apoiados sobre a parte traseira dos mesmos,… Foron moitas as situación ás que nos
achegaron e que nos resultaron moi difíciles de entender e do cal quedamos moi
agradecidos.
Moitísimas grazas Foad por abrirnos as portas da realidade do teu
país e moitísimas grazas Jose por facernos chegar ata esas portas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario